Το πανεπιστημιακό άσυλο νομοθετήθηκε το 1982 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (Ν1268/82). Η επταετής δικτατορία και το τραύμα του πολυτεχνείου ήταν νωπά. Η στόχευση ήταν περισσότερο συμβολική: η δημοκρατία είναι ισχυρή και εγγυάται την ακαδημαϊκή ελευθερία. Έκτοτε, πολλά άλλαξαν.
Σταδιακά το άσυλο ιδεολογικοποιήθηκε, έγινε εργαλείο όχι διευκόλυνσης του διαλόγου αλλά επιβολής μειοψηφικών απόψεων, έγινε κέλυφος για να προστατευτεί η βία , η ασυδοσία και ο τραμπουκισμός. Πλέον έχουμε φτάσει να μιλάμε γι’ αυτό με όρους του κοινού ποινικού δικαίου: καταστροφή δημόσιας περιουσίας, παρεμπόριο, κλοπές και διακίνηση ναρκωτικών. Αυτή η στρέβλωση που σήμερα αποκαλούμε πανεπιστημιακό άσυλο πρέπει να καταργηθεί για δύο κυρίως λόγους. Επειδή δεν είναι προοδευτικό και επειδή είναι βαθιά ταξικό.
Δεν είναι προοδευτικό γιατί κοιτάει πίσω σε άλλες εποχές. Η δημοκρατία μας είναι ισχυρή. Άντεξε τους κλυδωνισμούς της κρίσης, την κατάρρευση του μεταπολιτευτικού «ελληνικού ονείρου», την ανάδυση δυνάμεων συνωμοσιολογικών, ακραίων ή και αντιδημοκρατικών που κάποιες απ’ αυτές έστω και προσωρινά βρέθηκαν μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο. Η πρόσφατη πολιτική αλλαγή κερδήθηκε με το μήνυμα της κατάφασης, όχι της άρνησης. Και το αίτημα της κατάργησης του ασύλου βρήκε ανταπόκριση στην πλειοψηφία και περιέχεται στη λαϊκή εντολή που λάβαμε. Η συντήρηση του ασύλου είναι ένας αναχρονισμός, ένα ιδεοληπτικό κατάλοιπο που το μόνο που εκφράζει είναι φοβικά σύνδρομα για τη δημοκρατία μας και για την ικανότητα του συντάγματος να περιφρουρεί τις συνταγματικά κατοχυρωμένες ακαδημαϊκές ελευθερίες και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Ένα πραγματικά ανοιχτό πανεπιστήμιο, ανεκτικό, ασφαλές, καινοτόμο, δημιουργικό, σύγχρονο. Αυτό συνιστά πρόοδο.
Είναι βαθιά ταξικό. Γιατί τα πρώτα θύματα αυτής της κατάστασης ανομίας και παρακμής είναι τα παιδιά των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων που δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να προσβλέπουν στο δημόσιο πανεπιστήμιο για να διεκδικήσουν τα όνειρά τους και το μέλλον τους. Αυτοί οι φοιτητές αλλά και όλοι οι υπόλοιποι, όπως και οι οικογένειές τους δικαιούνται πανεπιστήμια με αξιοπρεπείς και ασφαλείς συνθήκες φοίτησης και αναβαθμισμένα πτυχία.
