Είχα τη χαρά και την τιμή να είμαι ο κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε σήμερα, Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018, στην Ασή Γωνιά. Μία εκδήλωση τιμής, στη μνήμη των Μανιατών, που έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι στα βουνά της Ασή Γωνιάς στα τέλη του 18ου αιώνα και ανήκαν στο σώμα του ηρωικού Μανιάτη οπλαρχηγού Δημήτρη Πετροπουλάκη. Μία εκδήλωση παρουσία και αντιπροσωπείας από την ιστορική περιοχή της Μάνης.
Στη διάρκεια της ομιλίας μου είχα την ευκαιρία να επισημάνω ότι το ιστορικό συναπάντημα Ασηγωνιωτών και Μανιατών είναι απολύτως ταιριαστό, με ρίζες ισχυρές, που τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει ακόμη ισχυρότερες, όχι μόνο εξαιτίας των διαχρονικών δεσμών αίματος που καταδεικνύουν το άξιο σεβασμού κοινό παρελθόν, αλλά λόγω και των δεσμών φιλίας και αδελφοποίησης που αναπτύχθηκαν, πρωτίστως χάρη στον σεβάσμιο Γιάννη Φατσέα, κι έκτοτε εξελίσσονται σε μία σχέση αμοιβαίας αγάπης και εκτίμησης.
Πέραν από την αναφορά στα ιστορικά γεγονότα της εποχής και στους ανθρώπους που έπεσαν μαχόμενοι υπέρ πίστως και πατρίδος, έκρινα αναγκαίο, στη διάρκεια της ομιλίας μου, να επισημάνω ότι, εκτός από τις οφειλόμενες τιμές στους προγόνους μας, για τους ηρωικούς αγώνες και τις θυσίες τους, οφείλουμε να στρέψουμε το βλέμμα μας και στο μέλλον και να εργαστούμε όλοι μαζί, με πείσμα, αποφασιστικότητα, μεθοδικότητα, σχέδιο, οργάνωση και εθνική ομόνοια για το καλό των οικογενειών μας, των χωριών μας, των περιφερειών μας και συνολικά της πατρίδας μας, από τη μία άκρη της έως την άλλη.
Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν. Ένα από αυτά είναι να επενδύσουμε ξανά στη γη μας και στους ανθρώπους της. Η Ελληνική Πολιτεία οφείλει ν’ αγκαλιάσει τους ανθρώπους που καλλιεργούν τη γη, τους ανθρώπους που δίνουν ζωή στη γη, στην ενδοχώρα, στην επαρχία, στα χωριά μας, τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Ν’ αφουγκραστεί τις αγωνίες τους και να δώσει λύσεις στα υπαρκτά τους προβλήματα.
Είναι αναγκαία συνθήκη να προσαρμοστούμε στο νέο περιβάλλον, καθώς σήμερα υπάρχουν νέα δεδομένα, όπως οι πιεστικές απαιτήσεις των καταναλωτών για ασφαλή τρόφιμα, η αύξηση της ζήτησης προϊόντων ποιότητας και η επιτακτική ανάγκη για την προστασία του περιβάλλοντος. Και να αξιοποιήσουμε, φυσικά, τις σύγχρονες τεχνολογίες και μεθόδους, τις οποίες πρέπει να προσαρμόσουμε στις τοπικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες για να υπάρχουν απτά αποτελέσματα.
Για να γίνει και πάλι η Ελλάδα μία χώρα που παράγει, μία χώρα κατά το δυνατόν αυτάρκης, μία χώρα που θα σταματήσει να στέλνει τον παραγόμενο πλούτο της ως επί το πλείστον στο εξωτερικό για αθρόες εισαγωγές αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων.
Σοβαρές και αξιόλογες προτάσεις προς αυτήν την κατεύθυνση υπάρχουν πολλές, δεν είναι, όμως, της παρούσης να τις αναφέρω, όπως σημείωσα στη διάρκεια της ομιλίας μου, επισημαίνοντας ότι στόχος πρέπει να είναι η προώθηση της ανάπτυξης μιας παραδοσιακής, περιβαλλοντικής κτηνοτροφίας, που θα χρησιμοποιεί σύγχρονα μέσα, θα παράγει αγνά παραδοσιακά προϊόντα και θα σέβεται το περιβάλλον στο οποίο στηρίζεται.